شروینه وبخش کلاشی راچگونه می شناسیم!!!

شروینه وبخش کلاشی راچگونه می شناسیم!!!

 بخش کلاشی که مرکز آن شروینه می باشد،بخش مستقلی است از شهر جوانرود که از روستاهای ده سرخ وعلی آباد شروع  وتا روستای کانی سالار در آخرین نقطه مرزی ادامه می یابد .بخش کلاشی دارای 25 کیلومتر نوارمرزی با کشور عراق می باشد ورودخانه های سیروان ولیله نیز در محلی بنام شرگه با هم تلاقی پیدا می کنند .بر اساس آخرین آمار جمعیت بخش حدود 13000 نفراست ودارای بیش از 56روستا می باشدزبان مردم بخش کلاشی کردی وگویش آنها همچون مردم شهرجوانرود،روانسر،ثلاث،باینگان و...سورانی است وهمه آنها ازطوایف مختلف ایل بزرگ جاف هستند                    مرکز بخش، شروینه است نامی آشنا وقدیمی برای همه مردم اورامانات جای که از زمانهلای دور مثل یک شهر بزرگ رونقی داشته است ولی امروزه چی؟وجه تسمیه شروینه بنا به گفته کهنسالان اهالی شروینه دو مورد می باشد.

.1شروینه از شار+وینه،(شار به معنی شهر) و(وینه به معنی مثل  وهمانند) گرفته شده به معنی همچو شهر می باشد چون از زمانهای دور دارای جمعیتی زیاد وبازارخرید وفروش ومرکز خدمت رسانی به اطراف بوده واین را مغازه های خالی،بازار متروک، وجود مسافر خانه  وکبابی ،بزازفروشی وخیاطی وهمچنین محله ها و خانه های خالی ،حمام عمومی،مرکز بهداری ،پادگان آوزشی 5000 نفری ،سالن و محل برگزاری ورزش ها ومسابقات در گذشته وناگذاری آن محل ها به همین مناسبت( مثل بانه گورزه )وده ها مورد دیگر که نشانی از شهرهای امروزی می باشد،تایید میکند ولی اکنون تقریبا هیچ کدام از موارد ذکر شده در آن وجود ندارند.واین رونق زمانی بوده که به گفته خود اهالی شروینه، تنها شهر ومکان بزرگتر از شروینه در منطقه پاوه بوده است.

.2شروینه،از شیر+وینه(شیرهمان حیوان سلطان جنگل)و(وینه،بمعنبی مثل ومانند) به معنی همانند شیر ،واین نیز داستان وحکایتی جالب وشنیدنی دارد که بی شباهت به اسطوره های نخستین بشر نیست که بدین شرح می باشد:کودکی در یک حمله وجنگی ویرانگر از مادرش به جا مانده و پس از آرام شدن اوضاع چنی تن از مردمان شمیران گویی از ایل یزدان بخشی که امروزه نیز در کردستان عراق ساکنند به دنبال بچه را می افتند و در محل همین شروینه فعلی در داخل باغ ها وبیشه های انبوه، صحنه جالبی را می بینند که باعث حیرت آنها می گردد :کودک به جامانده از مادرپستان شیری ماده را به دهان گرفته،وخاک شروینه آنها را دامنگیر میکند وبه قصد سکونت همان جا می مانند واین داستان را پیرمردان شروینه با لذت خاصی تعریف می کنند وخود را به ایل یزدان بخشی در کردستان عراق نسبت می دهند.اما شروینه به تازگی دارد دوباره رونق می گیرد وانگار می خواهد شهر بشود شهری نه اساطیری ونه تاریخی ومرده بلکه شهری کوچک با جمعیتی کمتر از 2000اما زنده وپویا در 17 کیلومتری شهرزیبای جوانرود  شهری که امروزه بسیاری از ساکنان آن یک زمانی در شروینه زندگی کرده اند واین ذات تاریخ است پیدایش، دگرگونی پیشرفت،کسولت و شاید نابودی و دوباره احیا واین تکرار می گردد. شروینه هر چه بوده امروزه مرکز بخش کلاشی بخشی که در میان کوههای ششول،یاله به رزه،هه ره گال ،ماکوان،کویله،سرسوره وان، ومله حیدربا شهرهای روانسر وپاوه از طرف شمال واز جنوب میان کوههای بالاخانی ،ساراون،کله خانی،بیه زل،وشهرستان ثلاث باباجانی واز طرف شرق هم به بخش مرکزی شهرستان جوانرود واز طرف غرب نیزبه کشور عراق متصل می باشد.شغل اکثر مردم بخش کشاورزی ودامداری است ولی مردم شروینه بیشتر به کشاورزی باغداری وکشت صیفیجات وسبزیجات می پردازند.درکل بخش چهارمرکز پرورش ماهی وجود دارد که بزرگترین آن در روستای سفید برگ می باشد.همچنین 8گاوداری صنعتی و14 مورد پرواربندی وجود دارد.از لحاظ توریستی منطقه ظرفیت های فوق العاده ای دارد اظافه بر وجود باغهای متعدد وفراوان در اطراف شروینه همچون باغ ویشه ،باغ هنجیره ،باغ مشهوربالاخانی وژیر باغ ،باغ چاوگ ،باغ شروینه،باغ های دهتوت،و..وجود 56 چشمه در بخش که معروفترین آنها چشمه آب خنک بالاخانی،کاوا در گردک ،سراب سفید زیران،چشمه  های متعد در سفیدبرگ و.. واز همه مهمتر برخورد خوب ومهمان پذیری مردم منطقه در برابر گردشگران وبازدید کنندگان می باشد بی دلیل نیست که دولت خدمت رسان نهم شروینه را به عنوان قطب اصلی گردشگری در شهرستان جوانرود معرفی کرده است.اما متاسفانه باوجود تلاش وزحماتی که مسئولان کشور وبخصوص نماینده محترم اورامانات که نگاه ویژه ای به این بخش دارندهنوز به طور کامل چهره محرومیت وفقراز روی آن نزدوده است ونیازمند تلاش های بیشتر ودلسوزی بیشتر می باشد. ازعمده مشکلات وکمبودها ی این بخش می توان به موارد زیر اشاره کرد.

1.نبود یک راه ارتباطی مناسب(آسفالته) بین مرکز بخش وروستاهای اطراف

 2.نبود مراکز خدمت رسانی در مرکز بخش ومراجعه مردم به مرکز شهرستان با وجود مشکلاتی چون بعد مسافت،هزینه بیشتر،نبود راه و وسیله ارتباطی مناسب و.. به گونه ای که هیچ اداره ی از زمان تاسیس بخش تا به حال در مرکز بخش فعالیت نمیکند.

3.نبود مدارس راهنمایی ومتوسطه حتی در مرکز بخش، برای دختران وترک تحصیل آنها.

همچنین از عمده نیازهای ضروری وخواسته های اصلی مردم بترتیب  می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.اتصال راه ارتباطی بین شروینه وزیران مشهور به مله مکول کهبه میزان زیادی باعث کاهش مسافت بین مرکز بخش وروستاهای مرزی میگردد.

2.تاسیس ساختمان بخشداری ،شهرداری،ودیگر ادارات دولتی درمرکز بخش برای جلوگیری از اتلاف وقت وهزینه ومهاجرت شهری.

3.ایجاد یک بازارچه مرزی کوچک برای ایجاد اشتغال،گردشگری،صرف اوقات فراغت وتفریح مردم با توجه به موقعیت جغرافیایی بخش. 

منبع: http://sharwina.blogfa.com/post-44.aspx